Dit weekend vond het Run Disney evenement plaats in Parijs, we kijken terug aan de hand een audioverslag van luisteraar Gaby. We bespreken het plotselinge vertrek van Catherine Powell en Jorn bekijkt – live en ongecensureerd – de nieuwe Frozen 2 trailer.
Zoals vermeld in de podcast hebben we naast het verslag van gaby ook nog twee tripreports op ‘papier’ binnengekregen. We hebben ze hieronder integraal opgenomen!
Verslag van Manouk:
Ik liep dit jaar de 36k. Het was erg goed geregeld met ophalen: ze hadden alvast een tas gemaakt met alle shirts in de juiste maat, dus je was zo klaar met het ophalen. De 5km was leuk, maar wel kort. Er waren ook wel wat backstage stukken érg donker. En de rijen voor de characters waren zo vreselijk lang dat we alles hebben overgeslagen. Het leek erop dat ze dit jaar minder streng waren en mensen ook foto’s mochten maken met telefoon en meerdere foto’s, waardoor het heel langzaam ging. Maar de sfeer was gelukkig wel erg goed. Bij de 10k was het erg koud in de ochtend, dus ik heb flink staan bibberen in het startvak. Maar gelukkig warm je snel op met het rennen.
De rijen waren weer vreselijk lang, dus dat was jammer. Ze hadden hier gekozen voor alleen prinsessen (medaille was Rapunzel en thema was Adventure/Princesses dus vandaar) dus wellicht zijn die erg populair. Maar de castmembers waren erg leuk met aanmoedigen en ik vond de route ook leuk. De finish was nu in Studios maar langs die lange rechte straat dwars op de ingang en daardoor was het erg leuk finishen (niet in een hoek weggestopt). Na de 10k zijn we het park ingegaan. Dat was een dom idee, want het was echt BIZAR druk. Ik begreep op Facebookgroepen ook dat het Disneylandpark op den duur op capaciteit zat en mensen niet eens meer naar binnen mochten. Je kunt dus beter een andere dag in het weekend kiezen.
Wat leuk was dit jaar is dat je niet tussen seizoenen in zat, maar dat je nog het staartje van het Lion King en Jungle Festival mee kon pakken. Ik vond de show in het nieuwe Frontierland Theater (zo heet Chaperal nu) echt waanzinnig goed. Tot slot de halve marathon. Gelukkig was het die ochtend een stuk warmer. Het entertainment voor de start is best leuk gedaan, maar helaas bijna volledig in het Frans. Je merkt dat vooral als ze iets roepen waarop het publiek moet reageren: bijna niemand doet mee. En een vrouw die aan de startlijn voor de waves mensen interviewde vroeg bij één start aan mensen waar ze vandaan kwamen: niemand kwam uit Frankrijk of een Frans-sprekend land. Hopelijk doen ze daar wat mee in de toekomst.
De halve was mijn favoriete race: je merkte echt dat ze wat hadden gedaan met de feedback in het weekend. Rijen gingen bijvoorbeeld een stuk sneller in mijn ervaring en hier ben ik dus zelfs een paar keer gestopt. Wat ook leuk was is dat ze nu Knabbel en Babbel bij de 20km hadden gezet: dan zijn mensen bijna gefinisht en kunnen ze goed inschatten of ze nog willen stoppen. Tot slot was het leuk dat er bij de halve heel veel characters langs de kant stonden waar je niet mee op de foto kon. Dus bijvoorbeeld op een brug in Fantasyland waar je onderdoor liep en dat was op meerdere plekken door het park. Zo kon je ze toch zien en was het ook voor alle hardlopers beschikbaar en niet alleen als je in de rij stond. Leuke toevoeging!
Tot slot: vorig jaar was er veel gedoe met parkeren. Nu was dat goed aangekondigd in de gids en waren alle poortjes open in de ochtenden, dus we waren beide dagen zo binnen. Ik heb oprecht een heel leuk weekend gehad en weinig te klagen: wellicht alleen over de nog altijd karige expo (jammer dat er niet meer bedrijven meedoen, maar in hoeverre kan Disney daar wat aan doen?) en over de lange rijen bij de 5 en 10, maar dat was al een stuk verbeterd bij de halve. Veel plezier met opnemen vanavond!
Verslag van Tim:
Just keep running!
Ik ga niet. Ik ga echt niet dit jaar. Ik wil wel, maar plantechnisch lukt het gewoon niet. We slaan wel een jaartje over. En zo eindigden mijn vrouw en ik toch weer bij het RunDisney event in Disneyland Parijs. Terwijl ik dit tik zijn we alweer aan het plannen voor komend jaar. Het begint een beetje een verslaving te worden, maar gelukkig een ‘gezonde’ verslaving.
Tot laat deze lente zouden we niet gaan. Het was allemaal wat lastig te plannen dit jaar en besloten even over te slaan. Totdat er een aankondiging kwam dat er een laatste batch bibs beschikbaar kwam. Het kriebelde als een gek. Daar waar het niet mogelijk leek, zat alles mee. We wisten de kaarten voor de 36K challenge te bemachtigen. We konden een hotel bijboeken bij vrienden en voor we het wisten was de trainingsfrequentie flink opgeschroefd. Het was krap, maar haalbaar. Steevast planden we onze trainingen. Alleen, samen en met onze vrienden. Nog steeds niet beseffend dat we echt gingen en dat we een freakin’ 36k in een weekend zouden gaan lopen. 10K was al uitdagend, vorig jaar een halve marathon was een overwinning, maar 36K?
Eindelijk was het zo ver. De kinderen uit logeren bij oma en opa. We waren onderweg. Onze vrienden waren inmiddels al aangekomen en we kregen de eerste updates vanuit Parijs. Laat in de avond kwamen we aan en met een stevige cocktail konden we genieten; hét runweekend was weer begonnen. Wat een fan-tas-tisch gevoel. Ook na de cocktail trouwens. Die was stevig aan het promillage.
De vrijdag snel naar de expo. Het was druk, maar het verkrijgen van Bib, shirts, shirts wisselen en foto’s maken verliep erg vlot. Al snel stonden we in de Expo shop, alwaar de eerste items uitverkocht bleken te zijn. De expo viel mij tegen. Er leek minder aanbod te zijn van merchandise. Veel aangevuld met prullaria uit de parken, zoals de nieuwe Frozen Aqua jersey. Jammer. Ook qua gesponsorde kraampjes was het zeer weinig ten aanzien van afgelopen edities. Karig zelfs. Wel erg tof dat je medailles van andere RunDisney events kon bewonderen. Dat werkt absoluut om toch eens overzees te gaan voor een run.
Na de expo snel nog even naar Disneyland Park. Het blijft heerlijk vertoeven in dit park, maar qua horeca was het een waar dieptepunt. Er was erg veel dicht. Aan het aantal gasten zal het niet gelegen hebben. Het was weer een slag drukker in deze dagen dan afgelopen jaren. Misschien juist doordat er veel dicht was in het Walt Disney Studio’s. Het blijft bizar te zien hoe druk de parken zijn in deze dagen. Een schepijsje was ons echter niet gegund. Alle ijswinkels waren dicht, terwijl er voor het dichte Gibson Girl een mobiele kraam met OLA ijs stond. Bizar. Na enkele rides hielden we het voor gezien en zijn we buiten het park gegaan voor een maaltijd in het Disneyland Hotel. Wat een genot was dat. Rust, veel keuze en superveel interactiviteit met Mickey, Minnie, Pluto en Donald. Wat hebben we een lol gehad en lekker gegeten zeg. De zaterdag hebben we het beperkt gehouden in het Disneyland Park. Het is gewoonweg niet te doen, maar wilden graag de “The Lion King: Rhythms of the Pride Lands” show zien. Met 2 uur wachten in de brandende zon een uitdaging. Wel een erg gave show met goede zang en spectakel. Maar daarna snel het park uit. Dat dachten meer mensen rond etenstijd.
De races zelf waren weer een genot. Er was dit jaar 1 coral minder. Ook was de opzet van de schermen niet meer richting de start gericht, maar richting Newport Bay Club. Dit was minder. Hierdoor was de focus veel minder op de start en leefde dat toch minder. Dat was vorig jaar met de Villains bij de start toch veel beter gedaan. Er werd veel reclame getoond in het Engels voor Disney+ en aankomende films en seriees, terwijl het gros van de interviews vooral in het Frans was. Het vertrekken verliep vlot. Het rennen door de dichte parken was super. De medewerkers moedigden weer steevast aan en de karakter wuifden je tegemoet, zoals Rescue Rangers, Kenai & Koda, Phantom & Melanie, Forky en country bears. Michiel? FOMO? De rijen voor de karakters waren weer grotesk. Wat bizar blijft dat. Ook waren er meer karakters waarmee je niet direct op de foto kon. Dit leverde opstoppingen op, omdat renners wel op de foto wilden en spontaan stil bleven staan. Voor ons geen karakters en enkel een stop voor de kasteelfoto. Die aanloop naar het kasteel door Main Street USA blijft fenomenaal Zeker in de schemering.
De 5 en de 10k gingen vlot, maar dan slaat de vermoeidheid van lange dagen en korte nachten toe. De halve marathon stond nog voor de deur. Bij de start werd ik opgebeurd door de themesongs van de 90’s classics. Tof om die in een Disney resort te horen. In de parken ging het prima. Werkzaamheden voor Marvel, Studio Tram tour avec Cars etc waren niet goed te zien. Door rennen dus. Het ging goed en snel. Tot het laatste stuk een combinatie van vermoeidheid, warmte en watertekort toe sloeg. Even rustig aan, extra drinken en weer door. Bij het meer was er veel aanmoediging. Het gaf kippenvel, het gaf de moed om door te gaan. De laatste kilometers langs het meer, Disney Village en de Walt Disney Studio’s. Steeds meer mensen langs de kant bij Fantasia Gardens, waarbij het gejuich je tegemoet kwam. Nog even en ik was er. Ik kon niet meer, maar moest door. Wilde niet stoppen. Bijna bij de finish. Ik zag mijn jeugdhelden de Rescue Ranges. Even neigde ik te stoppen voor een foto. Iets dat ik normaal niet doe. Ik was zo blij als een klein kind. Ik moest door van mezelf. De finish was in zicht. Die laatste meters op muziek van Belle en het Beest. KIPPENVEL. Bij het schrijven voel ik de emotie van toen weer opkomen. Ik kon wel janken en emotie had de overhand. Wat was dit weer tof. Ik heb het gehaald. Wat een voldoening om die 36K uit te lopen. Wachten om mijn vrouw en vrienden en het eerste wat we tegen elkaar zeiden was; ‘volgend jaar weer!’ Ik ben trots. Ook op mijn vrouw. We hebben het geflikt. In zo’n korte tijd onze conditie zo uitbreiden en dit met een mooie tijd voltooien. WOW!
Snel de medailles van de challenge halen. Het ging soepel en snel. Wat zijn ze mooi. Wat gaaf; 5 medailles (Michiel?). Buiten gekomen zagen we bij toeval Shauny lopen. Uiteraard haar aangemoedigd. Ze was er immers bijna. Erg benieuwd naar haar ervaringen bij de Castle to Chateau. Maar dan de keerzijde; tijd om op te frissen en naar huis te gaan. Alhoewel. Keerzijde? De hele weg terug hebben we het gehad over RunDisney en RunDisney in 2020. Niet of, maar hoe gaan we dat doen! En zo eindig ik mijn traditiegetrouwe verslag van RunDisney met een glimlach op mijn gezicht. Wat een geweldig onverwacht feestje was dit. Te gek. Nu mijn voeten omhoog en een aflevering Resue Rangers opzetten.