Wat is er fout in Parijs?

Met alle geruchten rondom de financiële toestanden van Disneyland Parijs is het wellicht goed weer eens na te gaan wat er nou precies allemaal aan de hand is. Hoe kon het gebeuren dat de nummer 1 toeristenbestemming in Europa zo diep in de schulden zit?

Sinds de contracten in 1987 tussen The Walt Disney Company en de Franse staat zijn getekend, is de financiële geschiedenis van het resort nogal wisselvallig geweest. Men heeft tijdens de bouw van het enorme project, destijds het grootste Europese bouwproject na de aanleg van de Kanaaltunnel, te groot ingezet met een enorm gedetailleerd eerste pretpark, een uitgaansgebied, een golfbaan en zeven hotels. Vooral dat laatste, het grote aantal hotels, heeft EuroDisney S.C.A., de Franse uitbater van het resort, geen goeds gedaan.

Men had verwacht dat de Europese bezoeker massaal enkele dagen zou verblijven in het Franse pretpark, zoals de Amerikanen massaal voor een korte vakantie naar Florida afzakken. Maar de Europese bezoeker bleef weg. En degene die wel kwamen, kwamen voor één dag. Gevolg: de ruim 5500 hotelkamers bleven grotendeels leeg. Zelfs zo erg dat tijdens het eerste winterseizoen in 1993 heel Disney’s Newport Bay Club gesloten is geweest.

Dit, gecombineerd met de slechte reputatie die door de Europese media werd gecreëerd omdat men in Frankrijk niet gediend was van zo’n enorme ‘Amerikaanse invasie’, was direct te merken in de jaarcijfers. In 1994, slechts twee jaar na de opening van het resort, zorgde een rijke Saudi-Arabische prins voor een eerste financiële redding. De naam werd veranderd in Disneyland Paris om van het slechte ‘Euro’-imago af te komen en men begon aan de bouw van een E-ticket attractie die uiteindelijk de redding van het resort zou betekenen: Space Mountain – From the Earth to the Moon.

Na de opening van de spannende, unieke en innovatieve achtbaan Space Mountain, die de bezoekersaantallen wist op te krikken, ging het enkele jaar zeer goed met het resort. De Franse negativiteit nam af doordat het van oorsprong zeer Amerikaanse park zich steeds meer ging openstellen voor Franse invloeden. En er werd langzaam maar zeker meer winst geboekt. Helaas verdween de jaarlijkse winst steevast in de enorm gapende put met schulden die het resort tijdens de constructie had opgebouwd. Een schuld bij een conglomeratie Europese banken die hierdoor een vinger in de pap hadden wat betreft de uitgaven van het resort. Wilde men een dure nieuwe attractie bouwen, dan moest er eerst toestemming gevraagd worden aan deze club banken. Een lastige situatie.

Daar kwam nog eens bij dat men in het oorspronkelijk contract met de Franse staat hadden getekend voor een tweede park. Oorspronkelijk zou dit geopend worden in 1994, slechts twee jaar na de opening van het Disneyland Park, maar al snel werd deze datum opgeschoven. Er was echter een uiterlijke openingsdatum in het contract voorzien; dus moest men in 1999 de aankondiging maken dat het tweede, op een filmstudio gebaseerd park, zijn deuren zou openen in 2002.

Dit park, de Walt Disney Studios, werd ontworpen en gebouwd in de late Michael-Eisner periode, destijd CEO van The Walt Disney Company. Disneyland Paris was zijn paradepaardje; hij heeft een Disney resort naar Europa weten te brengen. Kosten noch moeite werden gespaard. Maar na de enorme financiële flop en de dood van zijn financiële partner Frank Wells in 1994, ging de Parks & Resort divisie een donkere periode in. Men was meer gefocust op het snel terugverdienen van investeringen en minder op het uitvoerig ontwerpen van gethematiseerde attracties en gebieden. Met als gevolg: het openen van drie parken waar later veel geld tegenaan gegooid zou moeten worden om ze Disney-waardig te maken: Disney’s California Adventure, Walt Disney Studios Park en Hong Kong Disneyland. Eén park, geopend in dezelfde periode, bleek een uitzondering te zijn: Tokyo DisneySea – door vele geroemd als beste en mooiste themapark ter wereld. De reden: dit park werd volledig gefinancierd door een externe uitbater van Tokyo Disneyland – niet door The Walt Disney Company.

Net als de ‘cheapquels, de goedkope direct-to-video vervolgfilms op de Disney klassiekers, werden de ‘second gate’ parken in Anaheim en Parijs, en het eerste park in Hong Kong, ontworpen en gebouwd met een minimaal budget en weinig tot geen detaillering. Men dacht hier destijds mee weg te komen, maar inmiddels is duidelijk geworden dat de fan-community, en zelfs de alledaagse bezoeker, door heeft dat deze parken niet de Disney-kwaliteit mogen dragen zoals de zusterparken naast de deur. Men heeft in zowel Anaheim als Hong Kong bakken met geld tegen uitbreidings- en placemaking-projecten gegooid; met succes.

Ook in Parijs zijn sinds de opening van de Walt Disney Studios alle uitbreidingen gericht op dit kleine parkje. Het attractieaanbod is inmiddels haast verdubbeld en met de opening van Ratatouille: L’Aventure Totalement Toquée de Rémy heeft men laten zien dat placemaking en detaillering ook enorm veel waarde hebben en dit park om dit soort toevoegingen zit te schreeuwen.

Mocht The Walt Disney Company inderdaad volledig het eigendom van Disneyland Parijs op zich nemen – en daarmee dus het Franse EuroDisney SCA buitenspel zet –  dan lijkt er een gouden toekomst voor het resort aan te breken. De volledige schuld van EDL aan TWDC is daarmee kwijtgescholden, waardoor kan men volle kracht vooruit qua uitbreidingen, toevoeging en placemaking. Ook krijgt het Franse management dan meer te maken met controle vanuit Amerika; iets wat de kwaliteit alleen maar ten goede zal komen. Neem bijvoorbeeld de kwaliteit van het eten; een veelgehoorde klacht op social media. In vergelijking met de Amerikaanse parken valt het etensaanbod erg tegen en zijn de restaurants zeer beperkt open. Onder Amerikaanse leiding zal hier zeker aan gewerkt worden.

Nog 1 nachtje slapen, dan weten we welke kant het sprookje in Parijs opgaat…

Eén reactie

Laat een antwoord achter aan Dossier DLRP Masterplan – D-logReactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.